Zawsze lubiłem poezję Adama Mickiewicza – konkretną oraz zrozumiałą, a dodatkowo okraszoną energią i odpowiednią dynamiką. Liryka pobudzająca ciekawość zdarza się rzadko. Mickiewicz zyskał przewagę nad peletonem innych twórców tym, że tworząc, nie znęcał się nad czytelnikiem. Jak to mówi młodzież, „po kokardę” miałem wierszy, po których siedziałem ze wzrokiem pustym jak po lobotomii, będąc przekonanym, że ich interpretacja to dla mnie zbyt wiele. Dlatego też chciałbym zachęcić do przeczytania Sonetów Krymskich, w tym sonetu „Bakczysaraj”, bo może Cię to skłonić do ciekawych refleksji własnych na miejscu.