Operacja uzyskania wizy turystycznej do Iranu należy do gatunku tych prostszych, mimo że cały proces to coś więcej niż wbicie pieczątki w paszport, jak ma to miejsce na przykład w Indonezji. Wizę można otrzymać na dwa sposoby:
- na lotnisku, tzw. visa on arrival,
- standardowo, po złożeniu kompletu dokumentów w ambasadzie Islamskiej Republiki Iranu w Warszawie.
Visa on Arrival (VoA)
Zacznijmy od wariantu najwygodniejszego, czyli wizy otrzymywanej na lotnisku. Iran wprowadził tę opcję stosunkowo niedawno. Mogą z niej skorzystać obywatele wielu krajów, w tym Polski. VoA jest dostępna na lotniskach międzynarodowych. Jej otrzymanie nie jest to natomiast możliwe na przejściach lądowych. Wiza jest przyznawana na 30 dni.
Z procedury VoA nie mogą korzystać obywatele USA, Wielkiej Brytanii oraz Kanady. W ich przypadku mają zastosowanie całkowicie inne procedury aniżeli w stosunku do reszty świata.
Dotarły do mnie opinie, że ten sposób jest szczególnie korzystny z punktu widzenia samotnie podróżujących kobiet. Zdarza się bowiem, że spotykają się one w niektórych ambasadach z odmowami lub problemami z otrzymaniem wizy.
Lista lotnisk umożliwiających otrzymanie VoA:
- IKA – Imam Khomeini Airport
- TEH – Tehran Mehrabad Airport
- ISF – Isfahan International Airport
- KIH – Kish International Airport
- MHD – Mashhad International Airport
- SYZ – Shiraz International Airport
- TBZ – Tabriz International Airport
Wymagane dokumenty:
- paszport ważny co najmniej 6 miesięcy od daty planowanego wyjazdu z Iranu,
- zdjęcie paszportowe,
- bilet powrotny lub bilet na dalszą podróż, potwierdzający zamiar opuszczenia Iranu w ciągu 30 dni od wjazdu,
- ubezpieczenie podróżne z wyraźną adnotacją, że obowiązuje na terytorium Iranu. Nie masz ubezpieczenia? To nic strasznego – można je nabyć po przylocie.
- rezerwacja hotelowa – przynajmniej na pierwszą noc. Z dużym prawdopodobieństwem zostanie ona zweryfikowana przed przyznaniem wizy,
- potwierdzenie dokonania opłaty wizowej – uiszczasz ją w okienku na lotnisku. Można płacić w dolarach lub euro.
